Işıldayan gözleri güne merhaba der, A.

Loş sınıf gülümsemesiyle aydınlanır,

Kalpler ısınır.

Her sabah yedi yaşındaki titreyen bacaklarıyla,

Her adımda dünyayı aşarak,

Okulun kapısına uzanır.

Tam on dört dakika…

Kapı açılınca,

Gözlerinde zafer ışıltıları,

Dudaklarında kocaman gülümseme,

Bağırır:

“Günaydın!”

Kimi sabahlar bahçede karşılaşırız,

Sen git der. Bana kapıyı açarsın.

Zili çalacağım.

Koşar adım sınıfa çıkarım,

O büyük zaferin adımlarını,

Pencereden izlemek için.

Ağır ağır yürüteci ile geçer okulun bahçesinden.

Yine tüm gayreti ile tırmanır okulun merdivenleri,

Bir eli annesinde bir eli tırabzanlarda…

Arkadan gelip onu geçen arkadaşlarına,

Gözlerinde ışıltılar, dudaklarında kocaman gülümseme,

Bağırır:

“Günaydın!”

Ve devam eder tırmanmaya bir eli annesinde bir eli tırabzanlarda.

Sonunda ağır ve titrek adımlar ile ulaşır kapıya.

Zaferini kutlamak için basar zile.

Gözlerinde ışıltılar, dudaklarında kocaman gülümseme,

Bağırır:

“Günaydın Öretmen!”